vervolg verslagen

Hallo lieve vrienden, familie

Om de hoek een internetcafe gevonden. Sneller kan niet.
Nu ruimte om onze verslagen op de site te zetten.
Vandaag weer in Paramaribo Centrum bij Stinasu geweest. We lijken redelijk succesvol te zijn geweest. We kunnen kiezen tussen een film maken en wat entomologisch onderzoek te doen in ruil voor gratis onderdak. Hangmatten wel te verstaan. Dat alles in Brownsberg (jungle) of het Coesewijne (moeras-) natuurreservaat. De laatste wel heel primitief. Er zitten ook otters. Tineke zit naast me en kan bijna niet geloven dat wat ze hoopte misschien werkelijkheid wordt. We proberen nog een foto te plaatsen van vandaag. Je kunt daar op zien wat het resultaat is als je een vis etende visarend op de film wil zetten.
Hier dan de verslagen van het begin af.

26 oktober 2010-10-26
Fijn idee,dat het nog maar26 oktober is. Er staat zoveel op het programma. Het is vroeg in de ochtend. Vogelgeluiden wisselen af met het geraas van verkeer. Gisteren Paramaribo. Met de stadsbus, spot goedkoop, naar het centrum gedenderd. Er zit nog verbazing in onze binnenste hoe alles daar in z`n werk gaat. De drang van Tineke om foto`s te maken wordt ernstig gehinderd door dreigende donkere ogen. “Dat kan niet hier, hoort u wel!”. We vluchten weg uit een cafe, waar Tineke een plas wilde doen. “Ron ga mee!” Een man die mij aansprak komt achter ons aan. Kennelijk met de goede bedoelingen om ons te waarschuwen. We vertrouwen het niet en lopen nog harder door. We komen op de markt terecht. Stalen roestige klinknagelconstructies overkoepelen een wirwar van op- en in elkaar gepaste groenten- en viskramen. Er hangt een stank van uitlaatgassen, vis en urine. Die wordt alleen maar erger als we bij de rivier komen. Vanaf de Quoie plassen mannen onbekommerd in de kreukelberm van de rivier. Daar liggen restanten vis en ander afval. Toch maar fotos maken! Ik vraag het aan een van de vissers. Ja, natuurlijk, ga gerust uw gang. En dat is nou dat rare. Ontwapenende vriendelijke- tegen de onheilspellend zwartwitte ogen. Even later maken we het opnieuw mee. Het heeft met de politieke verschuiving te maken legt een taxichauffeur uit. Enkele bevolkingsgroepen worden gediscrimineerd en dat geeft irritatie. We maken dat mee als we op een soort braakliggend Rijkswaterstaatachtig terrein bivakkeren. “Ja, maar, we willen alleen maar aan de rivieroever naar vogeltjes kijken!” Het maakt niets uit wat je zegt. Later is het feest aan de oever als we verder zijn gelopen. Een Little blue heron, een Oeverloper, een Turnstone weten we van de Gulfcoast. In een perfecte houding strijkt een Grietjebie neer op de voorsteven van een scheepswrak. Klik, klik….(Grietjebee is de kiskadee, ook van Texas)Vanaf een gezellig terras, voorzien van een literfles Parbobier, fotograferen we slijkspringers. Na veel zoeken in een Mall een internetcafé gevonden. Kijken of de elfrontoersite vanaf hier werkt. Dat werkt inderdaad. Gelukkig!

Paramaribo, woensdag 27 oktober 2010

De dag wordt besteed met het verkennen van de omgeving. Achter het huis een voerstationnetje gemaakt. Binnen een kwartier waren er al 5 verschillende vogelsoorten op bezoek. Zaad en banaan waren het meest favoriet. Mango werd af en toe geprobeerd. Grietjebie vond het wel lekker.
In de omgeving zijn watervoerende kreken met geelpootruiter, spotted sandpiper, Pied water tyrant en allerlei nog op naam te brengen vogels. Een grote houtbij met de grootte van een kleine kolibri wordt gemist. Een fraaie plooivleugelwesp gaat in de stikpot. Voortdurend vliegen er vlinders. Bij onze verkenningen maken we gebruik van de fietsen van Perla, de eigenaresse van hethuisje. Ze zien er vooroorlogs uit,maar toch wel gemakkelijk. We ploegen ons voort langs de snikhete wegen en plotseling een grote knal. Wat was dat? Ja, een klapband! Nog heter wordt het als Tineke bij mij achterop de fiets gaat en we de weg met fiets aan de hand weer terug nemen.